بیماریهای قابل انتقال از ناقل مهاجم آئدس
با توجه به میزان بروز و مرگ و میر بالای بیماری تب دنگی در جهان و همسایگی ایران با کشورهایی که اپیدمی های بزرگ این
بیماری را در سال های اخیر گزارش نموده اند، لزوم توجه به آن نسبت به دو بیماری زیکا و چیکونگونیا از اهمیت بیشتری برخوردار
است.
قبل از سال 1970 ، تنها 9 کشور اپیدمی شدید بیماری دانگ را تجربه کرده بودند. این بیماری در حال حاضر در 129 کشور
منطقه آفریقا، آمریکا و مدیترانه شرقی، آسیای جنوب شرقی و غرب اقیانوسیه آندمیک شده است. آمریکا، آسیای جنوب شرقی و
غرب اقیانوسیه مناطق شدیدا تحت تاثیر بیماری بوده و 70 % بار جهانی بیماری مربوط به قاره آسیا است.
میزان بروز بیماری دانگ در سالها و دهه های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. به نحوی که موارد این بیماری
ظرف 50 سال گذشته 30 برابر شده، همچنین در فاصله سالهای بین 2001 الی 2008 بیش از یک میلیون نفر در کامبوج، مالزی،
فیلیپین و ویتنام، )چهار کشوری که بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی در منطقه غرب پاسفیک )اقیانوس آرام( قرار داشته و
بیشترین تعداد ابتلا و مرگ و میر را دارند( مبتلا به این بیماری شده اند. هر سال، 50 تا 100 میلیون عفونت تب دنگی در جهان رخ
میدهد. تقریباً نیمی از مردم جهان یعنی بیش از 9 / 3 میلیارد نفر در معرض ابتلای به بیماری دانگ قرار دارند. بیش از 75 درصد
افراد در معرض خطر در منطقه آسیا و غرب اقیانوس آرام زندگی میکنند. همهگیری های بیماری دانگ به طور معمول در فصول
بارانی و گرم رخ میدهد.
بیماری پیش از این در مناطقی از جهان مانند کشورهای قاره آمریکا و سنگاپور با موفقیت کنترل شده بود، ولی اکنون مجدداً
بازگشت نموده است. در منطقه کشورهای آمریکا، جنوب شرق آسیا و غرب اقیانوس آرام موارد بیماری از سال 2008 تا 2010 از
2 / 1 میلیون نفر به 2 / 2 میلیون افزایش یافته است. انتقال محلی بیماری در اروپا هم شروع شده و فرانسه و کروواسی موارد انتقال
محلی را گزارش کرده اند.
comment