اورژانس پیش بیمارستانی زاهدان

تریاژ واژه ای است فرانسوی که از ک ل م ة Trier به معنی دس ت ه بندی کردن برگرفته شده ا س ت . این واژه نخست ی ن بار در ق ر ن هجدهم میلادی ، توسط دکتر دومینک جی ن لا ر ی 1 د ر جن گ واترلو به کار گرفته شد. در آن زمان اعلام شد که اولویت درمان با مصدومینی است که جراحات شدیدتر دارند و نیازمند دریافت فوری مداخلات درمانی ه س ت ن د . بعدها در س ا ل 1950 ؛ ورو د بیماران به بخ ش های اورژانس ب ا سطوح مختلف مشکلات بدون هیچ گونه اول وی ت بندی به مر و ر افزایش یافت و باعث ازدحام و شلوغی ب خ ش های اورژانس و پدیده دامپینگ گردید. برای اولی ن بار در آمریکا تریاژ به عنوان پاسخ ی ب ر ا ی حل مشکل ازدحام در بخش اورژانس بیمار س ت ا ن ه ا مطرح گردید. بنا به تعریف سازمان جهانی بهدا ش ت ، تریاژ فرآیند ی است که بر ا ی اولویت بندی بیماران ی ا مصدومان جهت ارائه خدمات درمانی صورت می گیرد؛ بدین صورت که بیماران و مصدومینی که نیاز فوری و حیاتی به دریافت این خدمات دارند، در اولویت قرار می گیرند. تریاژ وقتی ضرورت پیدا م ی کند که منابع و زمان برای ارائه بهترین خدمت ممکن ب ه ه م ة مصدومین کافی نباش د . این وضعیت هنگام وقوع بلایا و یا حوادث با م ص د و م ی ن انبوه با ش د ت بیشتری مشاهده م ی شود. لذا در این شرایط به دلیل وجود مصدومین م ت ع د د ، که در بسیاری ا ز موارد از ظرفیت حوزة سلامت منطقة حادثه دیده فراترند، انجام تریاژ از اهمیت ب س ی ا ر ب ا لا ت ر ی نسبت به شرایط عادی برخوردار خواه د ب و د . لذا می توان گفت مهمترین تفاوت ش ر ای ط وقو ع حوادث و بلایا با شرایط عادی در این است که در شرایط رخداد حوادث و بلایا، ب ا ی د ب ی ش ت ر ی ن خدمت را به بیشترین افراد نیازمند ارائه کرد و بدیهی اس ت ک ه ن م ی توان به تمامی مصدوم ی ن ، بهترین خدمت درمانی را عرضه داشت؛ در حالی که در شرایط عادی این طور نیست.